Werelds Race Preview: Er zijn er waarschijnlijk vier ‘Top favorieten’ voor de wegwedstrijd voor mannen van zondag, maar dit zijn de Wereldkampioenschappen en de vreemdste dingen kunnen gebeuren, a ‘niemand’ wint nooit de regenboogtrui… er kunnen verrassingen zijn. Ed Hood kijkt naar het parcours en wie de hoofdrolspelers kunnen zijn voor de regenboograce in Wollongong.
De regenboogtrui, misschien om ‘burgers’ de gele trui is bekender; en natuurlijk zouden de meeste Italianen liever een Primavera winnen dan een Worlds [I can relate to that, it’s the most beautiful race in the world] – terwijl het WK een slechte tweede is voor de Ronde als je Vlaming bent. Maar voor veel rijders is het het toppunt.
Nog steeds een groot ding… Zelfs in Vlaanderen
Een heel jaar lang mag je die prachtige trui dragen die je mega-respect geeft in het peloton, dat zich uitstrekt zoals de Rode Zee als je omhoog wilt – geen helmuiteinden, schouderhellingen of puntige ellebogen voor le maillot arc-en-ciel .
Australische wereldkampioen op de weg – Cadel Evans
Dit jaar reizen we naar de andere kant van de wereld naar een land dat een aantal geweldige ruiters heeft gefokt MAAR slechts één Wereldwinnaar, ‘Super Grump’ Cadel Evans die niet verlegen was om ons te vertellen hoe weinig hij zijn team op die beroemde dag verschuldigd was. Verder gaan. . .
Zonder dank aan zijn team… Blijkbaar
De Elite Road-races beginnen in Helensburgh, ongeveer 30 km ten noorden van Wollongong voor een lus van 34 km rond Mount Keira (klimlengte van 8,7 km, gemiddeld stijgingspercentage van 5%, maximale helling van 15%). De race zal hier voor sommigen eindigen, voordat het zelfs maar serieus is geworden.
Kaart en profiel
De Elite Road-races nemen vervolgens een tiental ronden van het Wollongong City Circuit in beslag. Dit circuit van 17,7 km heeft 220 m klimhoogte per ronde, inclusief de ongepaste titel Mount Pleasant-klim (klimlengte van 1,1 km, gemiddeld stijgingspercentage van 7,7%, maximale helling van 14%).
Monteren (on)aangenaam circuit
Elite Men zal 3.945 m klimmen – hetzelfde als een Grand Tour-bergetappe, maar in veel kleine doses, wat betekent dat het niet een etappe is voor de ‘zuiver’ klimmers – over een raceafstand van 266,9 km (één Mount Keira-lus, 12 x Wollongong City Circuit). Het is een race voor ‘ponsers’ of een man met een grote finish die al die hoogtewinst kan overleven.
Mount Keira-circuit
Laten we eens door de naties dwalen waarvan ik denk dat ze in de mix zullen zijn. . .
Australië: Laten we, terecht, beginnen met het thuisland, dat, zoals ik hierboven al zei, de titel een keer heeft gewonnen met Mr. Evans – stap gewoon niet op zijn hond. . . Wie hier niet is heeft veel aandacht gekregen, namelijk de kleine maar zeer snelle Caleb Ewan, hij kan de beklimmingen over maar de Aussie selectors moeten denken dat het dragen van 4.000 meter hoogtewinst te veel voor hem is. Of willen ze geen verdeeldheid binnen het team, EEN leider, GEEN verwarring? Hun man is dan Michael Matthews, een goede keuze voor dit circuit; die prachtige Tour-etappewinst dit jaar en een recente tweede plaats in het heuvelachtige Quebec – een race die hij in het verleden twee keer won – onderschrijven zijn geloofsbrieven. Gesteund door een enorme thuisondersteuning en een zeer ervaren en gefocust team, is een podium heel goed mogelijk.
Michael Matthews – Australische hoop
België: Ondanks hun 26 overwinningen, waardoor het de meest succesvolle op het WK is – hoewel het tien jaar geleden is dat ze voor het laatst wonnen – heeft het team, net als de natie, altijd loyaliteit verdeeld, heeft het management te maken met het hebben van twee van ‘s werelds grootste talenten in hetzelfde team met beiden begeren die mooie maillot – WVA of Remco? Beide zouden goede waardige winnaars zijn, maar er kan er maar EEN winnen. . . Bij het bespreken van uw ‘gemiddeld’ top line pro zou je kunnen denken dat Remco dat is ‘versleten’ van zijn Vuelta-inspanningen? Maar Remco is niet doorsnee, hij wel ‘speciaal’ – maar dan is Wout dat ook. Beide hebben de ‘super favoriet’ stempel op hun PEZ-bestanden.
Wout en Remco – Frosty?
Denemarken: Hun man die een bloedhete favoriet zou zijn geweest – en Denemarken hun enige eerdere overwinning in het evenement zou hebben bezorgd – want deze race heeft de lange reis naar de Antipodes niet gemaakt. Maar dan denkt Mads Pedersen dat ritzeges in de Étoile des Bessèges, Parijs-Nice, Circuit de la Sarthe, Tours van België, Frankrijk en Spanje – waar hij er drie scoorde, genoeg is voor één seizoen. Hun man wordt dan Tour de France-baroudeur en etappewinnaar Magnus Cort. Een podium is echter moeilijk te zien.
Magnus Cort – de beste van Denemarken?
Eritrea: Een jaar of twee geleden had ik nooit gedacht dat ik de naam van dat land in een preview van Worlds zou schrijven; maar een zekere Biniam Girmay heeft dat allemaal veranderd. Als winnaar van een klassieke en Grand Tour-etappe is zijn recente vorm uitstekend: zesde in Plouay, vierde in de Tour du Doubs, derde in Quebec en tweede in Wallonië. Zijn team zal tot de druppel voor hem werken, maar hij zal laat op de dag alleen zijn – maar de man is ‘speciaal.’
Biniam Girmay – Een topfavoriet
Frankrijk: Derde in de lijst van winnaars met 10 successen, achter België en Italië, staat er dit jaar een groot vraagteken rond hun line-up. . . Heeft crashgevoelige dubbele en regerende Campione, ‘Ala’ hersteld van zijn laatste ontmoeting met het asfalt? Als hij dat heeft, dan past het parcours hem tot in de puntjes; zo niet, kijk naar mannen van Valentin Madouas en Tour-etappewinnaar, Christophe Laporte. Als ik een Franse selecteur was, dan denk ik dat ik misschien ruimte heb gevonden voor de winnaar van Quebec, Benoit Cosnefroy?
Madouas, Laporte of… Alaphilippe voor Frankrijk?
Duitsland: Ze hebben twee overwinningen, maar het is een lange weg terug naar 1966 en Rudi Altig.
Op het moment van schrijven verbaast het me dat de heren, Schachmann en Politt niet op de startlijst staan – maar het is een lang seizoen en sommige jongens zijn in hun hoofd al op het strand.
Tom Simpson, Jacques Anquteil, Rudi Altig en Eddy Merckx – Drie wereldkampioenen op vier
Groot Brittanië: Mijn held, Tom Simpson, was net voor mijn tijd in 1967, maar ik was erbij toen Cav en GB de race in Denemarken domineerden in 2011 om GB hun tweede regenboog te geven. Ze vormen een zeer sterke ploeg met de veelzijdige en getalenteerde Ethan Hayter als leider; maar in Fred Wright hebben ze in mijn ogen een realistische podiumkandidaat, als hij hersteld is van zijn enorme Vuelta-inspanningen. Ze worden ondersteund door een zeer sterk team met onder meer Swift’s, Ben en Connor en Ben’s, Turner en Tulett.
Podium voor Fred Wright?
Italië: Alleen België won deze race vaker dan, la Bella Italia, 19 overwinningen; maar de tijd dringt, 2008 en Alessandro Ballan lijkt een ander tijdperk.
Matteo Trentin is tweede en vierde geworden in deze race en hoewel hij op 33-jarige leeftijd geen lentekip is, is de vorm er, sterk in Limousin en Luxemburg heeft hij weinig leeftijdsgenoten als het gaat om foxiness en het is niet moeilijk om hem voor te stellen op het podium. Dan is er Alberto Bettiol, een man die ofwel gemiddeld of geweldig is, wat zal het zijn? En in tegenstelling tot sommige landen staat het Italiaanse team bekend om eenheid en rijden als een TEAM – terwijl die er zijn ‘Is’ in de Belgische spelling van ‘team.’
Matteo Trentin heeft een goed wereldrecord
Nederland: De oranje trui heeft zeven keer gezegevierd, maar ‘Joopie’ en 1985 is oude geschiedenis als je geen dinosaurus bent zoals ik – en ‘ja’ Dave en ik waren erbij. Nog een enorm sterk team; MVDP komt weer aan de kook met drie opeenvolgende overwinningen in zijn laatste drie races – Gerardsbergen, Izegem en Wallonië en moet worden gezien als een ‘super favoriet.’ Maar dan is er grote Bauke Mollema, hoe harder hoe beter voor die kerel. En vergeet de winnaar van Parijs-Roubaix, Dylan Van Baarle, niet, hij was een paar uur niet bezig met grote inspanningen op de rustdagen van de Vuelta omdat hij een sadomasochist is.
Mathieu van der Poel – Moet een van de topfavorieten zijn
Noorwegen: De laatste keer dat het WK in Australië werd gehouden, was het een Noor die de natie één overwinning opleverde in het evenement – Thor Hushovd in 2010. Ik heb het weer voor Wollongong gecontroleerd en er is geen kans op sneeuw, stormen en slechts een lage procent kans op regen – alle dingen die Alex Kristoff een gelukkige kampeerder maken. Hij is echter een ander ‘hoe harder hoe beter’ man en 12 ronden over dat stadscircuit zal super zwaar en selectief zijn – een podium? Het is mogelijk.
Het weer wordt te mooi voor Alex Kristoff:
Slovenië: Heb één WK-medaille, met dank aan de grote sterke Andrej Hauptman die in 2001 in Lissabon brons pakte. MAAR dit zou het jaar kunnen zijn dat verandert, Tadej Pogačar kondigde zijn terugkeer aan door WVA in Montreal te verslaan; met spelers als Tratnik, Polanc en Novak heeft hij veel steun. Markeer die man als een ‘super favoriet.’
‘Superfavoriet’ Tadej Pogačar
Spanje: Zes keer winnaars met de meest recente in 2018, met dank aan Alejandro Valverde – dit WK zal niet hetzelfde zijn zonder de meest consistente uitvoerder van de race met vier bronzen, twee zilveren en een gouden medaille op zijn naam. Maar Movistar heeft ze UCI-punten nodig, SLECHT. Marc Soler moet hun man zijn als ze hem kunnen kalmeren en hem eraan kunnen herinneren dat het WK ALTIJD om de laatste ronde gaat.
Soler is geen Valverde, maar…
Zwitserland: De natie die ons koekoeksklokken gaf, Toblerone en Fabian Cancellara heeft grote ‘Klassieker/Chronoman’ Stefan Küng als hun man, het team is goed met ervaring in Silvan Dillier en kracht in Stefan Bissiger. Küng stond op het podium in Harrogate, niet te vergeten.
Stefan Küng – Hij is groot en hij is sterk:
Verenigde Staten: Heb drie keer gewonnen, 1993 met die Dude van Plano als meest recente. Ze hebben twee handige mannen in hun line-up, vijfde in het WK vorig jaar, Neilson Powless en vroegrijp 20-jarig INEOS-talent, Magnus Sheffield die al een Belgische semi-klassieker won in de Brabantse Pijl.
Neilson Powless – 5e in het wereldkampioenschap 2021
Vier superfavorieten dus: Remco, Wout, Mathieu en Tadej; MAAR je weet waar de Fransen over zeggen ‘le troisieme larron,’ – de ‘derde dief’ – die de juwelen grijpt terwijl de grote schurken kibbelen over de buit. . .
Zou een van deze renners zondag in de regenboogtrui kunnen zitten?
# Blijf PEZ voor al het nieuws en raceverslagen van Wollongong en inhaal in EUROTRASH donderdag en maandag. #
Zoals PEZ? Waarom abonneer je je niet op onze wekelijkse nieuwsbrief om updates en herinneringen te ontvangen over wat cool is aan wielrennen?
